Κυριακή 6 Μαΐου 2018


ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΜΟΥΡΑΤ

Ατέλειωτο ήταν το ταξίδι για τον Μουράτ, που περπατούσε αδιάκοπα εδώ και οκτώ ώρες, κάτω από τον καυτό ήλιο της ερήμου.  Το νερό του είχε τελειώσει, δίψαγε τρομερά και στο δρόμο του υπήρχαν μόνο λίγοι θάμνοι.

-       Νάχα  λίγο νερό… μονολογούσε ο Μουράτ, λίγο νερό μονάχα….

Αγνάντευε πέρα στον ορίζοντα, αλλά δεν φαινόταν τίποτα… έβλεπε μόνο αμμόλοφους, πέτρες και θάμνους. 
Το κεφάλι του πονούσε, το μέτωπό του ζεματούσε κι ο λαιμός του κατάξερος.

-        Δεν αντέχω άλλο, θα ξαπλώσω εδώ κατάχαμα στην έρημο… ψιθύρισε.

Έγειρε μισολιπόθυμος  κάτω από τον ήλιο που τον έψηνε ανελέητα. Ο νους του ταξίδεψε για λίγο, είδε μπροστά του σαν σε όνειρο, τη φίλη του τη Μαρία να τον αγκαλιάζει μπροστά στη θάλασσα και να κολυμπάνε παίζοντας στα καταγάλανα νερά της. Μετά είδε τον εαυτό του ξαπλωμένο πάνω στην καυτή άμμο που στέγνωνε το υγρό του σώμα  και τη Μαρία να τον προκαλεί πιτσιλίζοντάς τον. Οι κρύες σταγόνες που έπεφταν στο ζεστό στεγνό του δέρμα έφερναν ρίγη, τον κυρίευσε μια ενοχλητική ανατριχίλα και τότε, είδε κι απόειδε ο κακόμοιρος, δεν άντεξε άλλο κι άρχισε να διαμαρτύρεται :

-       Μαρία σταμάτα… μ’ έκανες μούσκεμα…!!!
-       Χα χα χα… !!!  Χι χι χι…!!!  γελούσε η Μαρία.
-       Εγώ τρελαίνομαι κι εσύ γελάς…
-       Συγγνώμη γλυκέ μου… του απάντησε και συνέχισε να τον καταβρέχει…
-       Έλα… σταμάτησε επιτέλους… της είπε αγανακτισμένος…
-       Αυτή όμως δε σταμάταγε…
-       Σταμάτα πια… έλα σταμάτα… σταμάτα τώρα σου λέω…!!!

Τα μάτια του Μουράτ άνοιξαν, ξύπνησε απορημένος, πετάχτηκε επάνω και προσπαθούσε ζαλισμένος να συνειδητοποιήσει τι συνέβη… και μόλις κοίταξε γύρω του… άγρια χαρά τον κυρίεψε….

-       Σώθηκα…!!!  Φώναξε με όλη τη δύναμη της ψυχής του…

Μονομιάς, άρχισε να τραγουδά ευτυχισμένος και να χορεύει, μέσα στην  καταρρακτώδη  βροχή που πλημμύριζε τον τόπο…!!!

                                                                                     
 Φυλακές Δομοκού 2017
Κείμενο για τις ανάγκες ελληνομάθειας των αλλοδαπών κρατουμένων μαθητών του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας Φυλακών Δομοκού.

Αρχικό κείμενο: Χρήστος Ρ.  (κρατούμενος φοιτητής, στέλεχος της χορωδίας, πιανίστας της ορχήστρας και εθελοντής εκπαιδευτής του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας Φυλακών Δομοκού).
Διαμόρφωση – τελικό κείμενο: Δημήτρης Μπατζάκας  (Διευθυντής  του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας Φυλακών Δομοκού).